در يـک روز خـزان پايـيـزي پرسـتـويے را در حـال مهـاجـرت ديـدم به او گفـتم:
چـون بـه ديـار يـارم مـيـروے به او بـگو دوسـتـش دارم ومـنتـظـرش مے مـانم.
بـهـار سـال بـعد پرسـتو نفـس نفـس زنـان آمـد.
و گـفــت:
دوستـــــش بـدار ولے منـتـظــــــــرش نـمـــــــــان.
